-
1 kończyć
kończyć [kɔj̃nʧ̑ɨʨ̑]I. vt1) < perf s-> ( zakończyć czynność, spożywanie) pracę, rozmowę beenden, abschließen; kawę austrinken\kończyć coś robić aufhören, etw zu tunpocząwszy od..., a skończywszy na... angefangen von..., bis zu... [ lub einschließlich...]2) < perf u- lub s-> ( przechodzić pewien etap edukacji) kurs, szkołę, uniwersytet abschließen, beendens\kończyć ze sobą seinem Leben ein Ende machen [ lub setzen]s\kończyć z kimś ( zabić) jdn erledigen ( fam), jdn umlegen ( fam) ( zerwać stosunki) mit jdm Schluss machenźle s\kończyć schlimm endenkończy mi się gotówka/paliwo mir geht das Bargeld/das Benzin ausskończyło się na niczym nichts kam dabei heraus, er ist ergebnislos gebliebenskończyło się na tym, że... es endete damit, dass... -
2 nic
nic [ɲiʦ̑]I. pron1) ( żadna rzecz)nie chcieć o \niczym słyszeć von etw nichts hören wollen2) ( podmiot zdań przeczących) nichts\nic ich nie łączy sie verbindet nichts\nic [ lub \niczego] im nie brakuje es fehlt ihnen nichts\nic a \nic mi to nie mówi das sagt mir überhaupt nichtsto \nic nie pomoże das hilft überhaupt nicht4) to nie ma \nic do rzeczy das hat nichts zur Sachenie mieć \nic do stracenia nichts zu verlieren haben\nic dziwnego kein Wunder\nic podobnego nichts dergleichenktoś jest \niczego sobie jd ist in Ordnungbyć do \niczego nichts taugencoś skończyło się [ lub spełzło] na \niczym etw hat sich +akk in nichts aufgelöst, etw ist im Sande verlaufen\nic nie szkodzi [das] macht nichtswszystko na \nic alles umsonst\nic ci po tym das nützt dir nichtsmieć kogoś za \nic jdn für ein Nichts halten ( fam)za \nic w świecie für nichts in der Welt\nic mi nie jest mir geht es gutto \nic, że [się nie udało] macht nichts, dass [es nicht geklappt hat]tyle co \nic so gut wie gar nichts\nic z tego daraus wird nichts\nic a \nic ganz und gar nichts
См. также в других словарях:
rozleźć się — dk XI, rozleźć sięlezie się, rozleźć sięlazł się, rozleźć sięleźli się, rozleźć sięlazłszy się rozłazić się ndk VIa, rozleźć sięłazi się, rozleźć sięził się, rozleźć sięłażą się, rozleźć sięłazili się 1. pot. «leząc rozpełznąć się, rozejść się… … Słownik języka polskiego
skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… … Słownik języka polskiego
kość — ż V, DCMs. kośćści; lm MD. kośćści, N. kośććmi 1. «część szkieletu ludzi i zwierząt, twardy twór barwy białawej zbudowany z tkanki kostnej» Kość czołowa, goleniowa, ogonowa, policzkowa. Kości długie, krótkie, płaskie. Zapalenie, złamanie kości.… … Słownik języka polskiego
nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… … Słownik języka polskiego
spełznąć — Coś spełzło na niczym «coś nie doszło do skutku, nie dało spodziewanych rezultatów, skończyło się fiaskiem, niepowodzeniem»: Ich plany spełzły na niczym, bo miejsca, w których chcieli demonstrować, wcześniej zarezerwowały organizacje społeczne… … Słownik frazeologiczny
spełzać — Coś spełzło na niczym «coś nie doszło do skutku, nie dało spodziewanych rezultatów, skończyło się fiaskiem, niepowodzeniem»: Ich plany spełzły na niczym, bo miejsca, w których chcieli demonstrować, wcześniej zarezerwowały organizacje społeczne… … Słownik frazeologiczny
